Dit jaar is de legendarische Disney-korte film Steamboat Willie, de eerste film waarin Mickey Mouse verschijnt, openbaar domein geworden. In theorie betekent dit dat deze versie van Mickey Mouse nu toebehoort aan het publiek, dat vrij is om werken waarin hij voorkomt te delen, hergebruiken, bewerken of uitvoeren zoals men wil, zonder angst voor vergelding van Disney. Theoretisch zou dit een hele organische volksrevival kunnen ontketenen van een karakter dat een rol heeft gespeeld in onze kindertijd.
In werkelijkheid zijn de zaken echter een beetje anders. Omdat in werkelijkheid iemand een goedkope horrorfilm over hem gaat maken. Variety heeft het bestaan aangekondigd van Screamboat, een film over enkele New Yorkers die een late nachtelijke veertocht maken en eindigen met het terroriseren door een kwaadaardige muis. “De onwaarschijnlijke bemanning moet samenwerken om de moorddadige bedreiging af te weren voordat hun ontspannen reis verandert in een nachtmerrie,” luidt de beschrijving.
In zekere zin belooft Screamboat nogal wat, vooral omdat het hoofdpersonage – wiens naam lijkt te zijn veranderd in Moorddadige Muis om Disney op afstand te houden – zal worden gespeeld door David Howard Thornton, die onlangs het leven traumatisch heeft beïnvloed van iedereen die hem in Terrifier 2 heeft gezien. Zijn aanwezigheid suggereert dat het horrorelement in ieder geval serieus wordt genomen. Als zijn muis een tiende van de dreiging van zijn Terrifier-personage kan overbrengen, heeft Screamboat de potentie om iets heel bijzonders te worden.
Maar in een andere zin lijkt er iets onvermijdelijk doods aan dit alles te zijn. Het openbaar domein toetreden van werken en personages die nog steeds relevant en eigentijds zijn, is nog relatief nieuw, en er is al een blauwdruk gevormd. Zodra de bedrijven de controle over hun eigendommen verliezen, is het eerste dat uit de startblokken komt bijna altijd een horrorfilm.
Vorig jaar zette Winnie-the-Pooh: Blood and Honey de template: een goedkope, opportunistische, grotendeels fantasieloze inspanning die uitsluitend draaide om de tegenstelling tussen lieve oude Pooh en de ergste excessen van het horrorgenre. Dat Steamboat Willie dezelfde behandeling krijgt, suggereert dat dit gewoon de manier zal zijn waarop dingen werken. Het zal hetzelfde zijn als Bugs Bunny openbaar domein wordt. En als Popeye openbaar eigendom wordt. En Super Mario en Sonic the Hedgehog en Pokémon en Paw Patrol en ga zo maar door, helemaal in de toekomst. Zodra een eigendom openbaar domein wordt, zal iemand er een clichématige kleine horrorfilm over maken, en het zal een beetje rubbernecking buzz genereren, en het zal steeds opnieuw worden herhaald.
Dit is geen slechte zaak. Sterker nog, ik overweeg om tot het jaar 2099 in leven te blijven, puur zodat ik een agressief, wrokgevuld horrorfilm over Peppa Pig kan maken. En het heeft ook veel zin dat de films altijd horror zijn, want dat is het genre met de meest herkenbare structuren en ritmes. Het is veel gemakkelijker te begrijpen wanneer een geliefd personage plotseling verschijnt in een horrorfilm dan bijvoorbeeld in een zachte coming-of-age drama.
Dus zo gaan de dingen zijn. We kunnen ons maar beter vastmaken en voorbereiden op wat komen gaat. Popeye wordt bijvoorbeeld volgend jaar openbaar domein, dus misschien moeten we ons eraan wennen dat er binnenkort een horrorfilm komt over een eenogige zeeman die wat vergiftigde spinazie eet en in een mutant verandert. Zo ook Tarzan, en als iemand geen remake maakt van Predator maar met een half-wilde jungle-mens in plaats van een alien, zal ik enorm teleurgesteld zijn. (Un Chien Andalou wordt ook volgend jaar openbaar domein, hoewel het een beetje overbodig lijkt om daar een horror van te maken.